2- ​عمامه و پیراهن رسول الله صلی الله علیه و آله:

حضرت مهدی علیه السلام هنگام ظهور، عمامه سفید جدّش پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله را بر سر می نهد [۱] و پیراهن خون آلود او را – در جنگ احد – می پوشد. 

امام صادق علیه السلام به یعقوب بن شعیب فرمود: « آیا نمی خواهی پیراهن قائم آل محمّد علیهم السلام راکه در روز ظهور به تن می کند، به تو نشان دهم؟

عرض کردم : آری. آن حضرت صندوقی را خواست که برای او آوردند و پیراهنی از آن بیرون آورد و در مقابل یعقوب باز کرد. 

یعقوب می گوید: ناگاه چشمم به آستین چپ پیراهن افتاد که آغشته به خون بود. آن حضرت فرمود: «این پیراهن رسول خدا صلی الله علیه و آله است. روزی که دندان های پیشین آن حضرت را شکستند، این پیراهن را پوشیده بود. حضرت قائم علیه السلام با همین پیراهن قیام می کند. 

یعقوب می گوید: خون ها را بوسیدم و به چشم کشیدم. آن گاه امام پیراهن را پیچید و در جای خود قرار داد. [2]

3-عصای حضرت موسی علیه السلام:

این عصا یکی از معجزات حضرت موسی بوده است که بعد از ظهور مهدی علیه السلام در اختیار او قرار می گیرد تا در تحقق اهدافش او را یاری رساند. امام باقر علیه السلام می فرمایند:

کانَ عَصی موسی علیه السلام لادَمَ فَصارَت الی شُعَیبٍ ثُمَّ صارَت الی موسی بنِ عِمرانَ عَلَیهِ السَّلام وَ اِنَّها لَعِندَنا وَ اِنَّ عَهدی بِها آنِفا وَ هِیَ خَضْراءٌ کَهَیْئَتِها حینَ انْتَزَعَتْ مِنْ شَجَرِها وَ اِنَّها لَتَنْطِقُ اِذَا اسْتُنطِقَتْ. اُعِدَّتْ لِقائِمِنا لِیضَعَ کَما کانَ موسی یَضعُ بِها وَ اِنَّها لَتَروُعُ وَ تَلْقَفُ ما یَأْفِکوُنَ وَ تَصْنَعُ کَما تُؤمَرُ وَ اِنَّها حَیثُ اَقْبَلَتْ تَلْقَفُ ما یَأْفِکُونَ تَفْتَحُ لَها شَفَتانِ اِحدیهما فِی الاَْرْضِ وَ الاُخْری فِی السَّقْفِ وَ بَیْنَهُما اَرْبَعونَ ذِراعاً وَ تَلْقَفُ ما یَأْفِکُونَ بلسانِها. 3] عصای موسی از آدم بود و بعد به دست شعیب رسید و سرانجام به دست موسی بن عمران علیه السلام و اکنون در دست ماست و الان در دست من است. و آن عصا همانند روزی است که از درخت سبز بریده شده است و به راستی آن عصا هرگاه استنطاق شود سخن می گوید. این عصا برای قائم ما آماده شده تا همچون موسی بن عمران آنرا به کار برد و این عصا [اهل باطل را] می ترساند و هر چه بیاندازند می بلعد و همان کاری را انجام می دهد که فرمان داده شده است و هر جا رو کند می بلعد آنچه را که به طرفش بیاندازند، دو لب باز می کند که یکی روی زمین و دیگری تا سقف است که بین آن دو لب چهل ذراع است و هر چه به طرفش بیاندازند با زبانش می بلعد. 

قرآن نیز به بزرگی و خصوصیات این عصا اشاره دارد. [4] این عصا همان است که به اذن خداوند، به اژدها تبدیل شد و آنچه که جادوگران از ریسمانها و چوبها به شکل مار درآورده بودند را بلعید و با چشمان دهشتناک خود متوجه فرعون شد. فرعون از ترس بی هوش شد [5] و بر اثر این حمله و فرار جمعیت، هزاران نفر زیر دست و پا از بین رفتند. [6]

—————–

پانویس:

1. عقد الدرر۷، ص۲۷۹. 

2. الغیبة، نعمانی، ص۲۴۳. 

3. کافی، ج1، ص231؛ کمال الدین، ج2، ص391. 

4. طه/ 19 و شعراء/ 43. 

5. بحارالانوار، ج3، ص150؛ خصائص المهدی، ص305. 

6. بحارالانوار، ج13، ص168

​بر اساس اخبار و روایات رسیده، حضرت حجت علیه السلام ، به هنگام ظهور، تمام مواریث انبیاء را به همراه دارد، پیراهن ابراهیم و یوسف، عصای آدم و نوح و موسی، جام یوسف، ترازوی شعیب، انگشتر و زره داود، انگشتر سلیمان علیهم السلام تابوت سکینه، پرچم و شمشیر پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و . . . در نزد او خواهد بود.

البته باید توجه داشت که مواریث انبیاء فقط یک مجموعه اشیای قیمتی و عتیقه نیست که فقط جنبه مالی و آثار باستانی داشته باشد، بلکه اشیایی است منحصر به فرد و دارای خواص فوق العاده عجیب و پیشرفته که حضرت را در تحقق حکومت جهانی و بر پایی عدالت فراگیر، کمک و یاری می رساند.

1. پرچم رسول الله صلی الله علیه و آله:

این پرچم را جبرئیل در روز بدر برای آن حضرت آورد و با به اهتزاز درآمدنش مسلمانان پیروز شدند، همراه حضرت مهدی علیه السلام خواهد بود. حضرت علی علیه السلام نیز این پرچم را در بصره به اهتزاز درآورد و چشم فتنه را کور کرد. مؤمنان اصرار ورزیدند تا حضرت علی علیه السلام آن پرچم را در صفّین به اهتزاز درآورد، ولی آن حضرت نپذیرفت و فرمود:

این پرچمی است که بعد از من، کسی جز حضرت قائم علیه السلام آن را به اهتزاز درنمی آورد. [1]

حضرت امام سجاد علیه السلام به ابوخالد کابلی فرمود: گویا می بینم صاحب شما بر بلندی نجف در پشت کوفه قرارگرفته است، در حالی که پرچم رسول خدا صلی الله علیه و آله را برافراشته است و آن را به سوی هیچ گروهی نمی برد مگر آن که خداوند نابودشان می سازد. [2]

جابر بن عبدالله انصاری از امام باقر علیه السلام نقل می کند که آن حضرت فرمود:

یَظهَرُ الْمَهدیُّ بِمَکَّةَ عِندَ الْعِشاءِ وَ مَعَهُ رایَةُ رسول اللّه وَ قَمیصُهُ و سَیْفُهُ. 

ترجمه: مهدی علیه السلام در مکه به هنگام نماز عشا ظهور می کند در حالی که پرچم و لباس و شمشیر رسول خدا همراه اوست. [3] 

—————–

1. معجم احادیث الامام المهدی، ج۳، ص۳۸۶. 

2. همان، ص۲۰۱

3. نجم الثاقب، ص126 

بر اساس اخبار و روایات رسیده، حضرت حجت علیه السلام ، به هنگام ظهور، تمام مواریث انبیاء را به همراه دارد، پیراهن ابراهیم و یوسف، عصای آدم و نوح و موسی، جام یوسف، ترازوی شعیب، انگشتر و زره داود، انگشتر سلیمان علیهم السلام تابوت سکینه، پرچم و شمشیر پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و . . . در نزد او خواهد بود.
البته باید توجه داشت که مواریث انبیاء فقط یک مجموعه اشیای قیمتی و عتیقه نیست که فقط جنبه مالی و آثار باستانی داشته باشد، بلکه اشیایی است منحصر به فرد و دارای خواص فوق العاده عجیب و پیشرفته که حضرت را در تحقق حکومت جهانی و بر پایی عدالت فراگیر، کمک و یاری می رساند.

1. پرچم رسول الله صلی الله علیه و آله:

این پرچم را جبرئیل در روز بدر برای آن حضرت آورد و با به اهتزاز درآمدنش مسلمانان پیروز شدند، همراه حضرت مهدی علیه السلام خواهد بود. حضرت علی علیه السلام نیز این پرچم را در بصره به اهتزاز درآورد و چشم فتنه را کور کرد. مؤمنان اصرار ورزیدند تا حضرت علی علیه السلام آن پرچم را در صفّین به اهتزاز درآورد، ولی آن حضرت نپذیرفت و فرمود:

این پرچمی است که بعد از من، کسی جز حضرت قائم علیه السلام آن را به اهتزاز درنمی آورد. [1]

حضرت امام سجاد علیه السلام به ابوخالد کابلی فرمود: گویا می بینم صاحب شما بر بلندی نجف در پشت کوفه قرارگرفته است، در حالی که پرچم رسول خدا صلی الله علیه و آله را برافراشته است و آن را به سوی هیچ گروهی نمی برد مگر آن که خداوند نابودشان می سازد. [2]

جابر بن عبدالله انصاری از امام باقر علیه السلام نقل می کند که آن حضرت فرمود:

یَظهَرُ الْمَهدیُّ بِمَکَّةَ عِندَ الْعِشاءِ وَ مَعَهُ رایَةُ رسول اللّه وَ قَمیصُهُ و سَیْفُهُ. 

ترجمه: مهدی علیه السلام در مکه به هنگام نماز عشا ظهور می کند در حالی که پرچم و لباس و شمشیر رسول خدا همراه اوست. [3] 

—————–

1. معجم احادیث الامام المهدی، ج۳، ص۳۸۶. 

2. همان، ص۲۰۱

3. نجم الثاقب، ص126 

بیدارم مولای من

این شب جمعه، ماه هم میهمان بزمِ شب زنده دارانِ زمین شده تا کمی نور افشانی کند جمعِ عاشقان را. . .
مولای من، ماه را میبینی؟
برای خودشیرینی آمده امشب تا کمی خودش را در چشم اهل زمین، شیرین کند.
اما یادش رفته، قلبی که برای تو و به یاد تو می تپد، جایی برای دلبر دیگر ندارد. . .
قلبی که عشق به مهدی در آن نقش بسته، محال است برای عشقبازی، دلبری زمینی بخواهد. . .
قلب من، تو را دارد و عشق آسمانی ات را، چه نیازی به عشق های زمینی که اعتباری اند و مجازی. . .
میدانی مولای من، عشق های زمینی، دل آدم را میبرند اما عشق تو، جان مرا شیفته میکند و مرا به آسمانها میبرد. . .
میدانی، دلتنگ میشوم برایت وقتی نگاهم به آسمان می افتد که دلم میخواست تو بودی و در قابِ نگاهم تو را میدیدم
اما هزار افسوس که من مانده ام و حسرتِ این شب های زمین. . .
اما هزار افسوس که آمدنت دیر شده و تو هنوز هم غایبی. . .
دلم “ظهور” میخواهد. . .
دلم میخواهد بیایی، تا دلم بهانه نداشته باشد برای بیقراری کردن. . .
این نیمه شب های زمین، اهل زمین خوابند و من بیدارم. . .
شاید اگر تو نبودی و عشق تو نبود
من هم آسوده در خواب غفلتِ زمین، استراحت می کردم. . .
اما من عاشقانه، بیدارم تا تو ببینی، من عاشقی را به نامت و به یادت، عاشقانه دوست دارم. . .
قلب که عاشق باشد، دل بهانه گیر می شود
و محال است با دلی عاشق، آن هم برای تو، شب های زمین را آسوده خوابید. . .
بیدارم مولای من، مرا هم دعایی عاشقانه میهمانِ قنوتِ نماز شب هایت کن.

آغاز امامت امام عصر(عج) اباصالح المهدی (عج) بر شیعیان وعاشقان آن حضرت مبارک باد.

آیت‌الله بهجت:

اگربرای فرج دعا می‌کنید، علامت آن است که هنوز ایمانتان پابرجاست.