امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام می فرماید:«مَنْ رَضِیَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السَّاخِطُ عَلَيهِ ؛

کسی که از خودش راضی باشد، افراد ناراضی از او بسیار خواهند بود.»

حب ذات و علاقه به خویشتن، اگر چه در حدود متعادل برای ادامه حیات لازم است، ولی اگر به حد افراط برسد سر از «خودخواهی» و «خود رضایی» در می آورد.

افرادی که از خود راضی هستند هرگز عیوب خود را نمی بینند، بلکه خود را وظیفه شناس، پاک، بدون عیب، جدی و فعال و دوست داشتنی و گل سرسبد اجتماع می پندارند؛ و به همین دلیل توقع فراوان بی دلیلی از مردم دارند؛ و همین موضوع سرچشمه سرازیر شدن سیل خشم مردم به سوی آنان می گردد.

مردم هرگز افراد از خود راضی را تحمل نمی کنند؛ از صحنه جامعه می رانند و آن ها را منزوی می سازند، چرا که این گونه افراد، بسیار پر توقع، متکبر و خودخواهند، همان چیزی که مردم از آن گریزانند.

نهج البلاغة، الكلمات القصار، الكلمة 6.

نرم افزار راه و رسم زندگی