انتظار

در شكل گيرى شخصيت يگانه اسوه اى چون فاطمه زهرا علیهاالسلام، همه عوامل تأثيرگذار بر شخصيت ايشان ـ از عامل وراثت گرفته تا عامل محيط و عوامل غيبى ـ دست به دست هم داده اند و پرورش دهنده چنان گل بى نظيرى در گلستان وجود گرديده اند:
اى تو آن گوهر يكتا كه به يكتايى تو
مادر دهر نياورد و نيارَد به شكم
دختر اين گونه به صلب ازليّت ناياب
گوهر اين گونه ندارد ابديّت به رَحِم. [1]
پدر فاطمه، محمد مصطفى (صلى الله عليه وآله) شريف ترين آفريده الهى و مادر او، خديجه بنت خويلد، از پاك ترين و نجيب ترين زنان روزگار و اجداد او جملگى از صالح ترين و پاك ترين انسان هاى روى زمين بوده اند:
بطن در بطن همه بارقه نور ازل
صلب در صلب همه لامعه علم و كَرَم
مام در مام همه صاحب جاه و حشمت
باب در باب همه قبله حاجات اُمَم
پدران تو همه يكّه سواران وجود
مادران تو همه صاحب اِعزاز و حَشَم. [2]
نطفه فاطمه علیهاالسلام در حالى منعقد مى گردد كه والدين او از رهگذر چهل شبانه روز ارتباط خالصانه با خداوند به اوج طهارت روحى دست يافته اند و خميرمايه آن نطفه را با تغذيه از پاك ترين و بهترين ميوه هاى بهشتى تكوين بخشيده اند. [3] از اين روى فاطمه حَوْرَاءُ الْنْسيَّه؛ يعنى حوريه سيرتى به صورت انسان، ناميده مى شد و پيامبر خاتم رايحه بهشت را هماره در وجود او مى جوييد:
انسيّه حورا سبب اصل اقامت
اصلى كه بباليد بدو نخل امامت
نخلى كه ز توليد قدش زاد قيامت
گنجينه عرفان گهر بحر كرامت. [4]
فاطمه علیهاالسلام در محيط خانواده اى سراسر شور، عشق، نشاط، پاكى و صفا پرورش يافته و بعد از وفات مادر، نيكو خلق ترين مربيان، عهده دار تربيت و پرورش او گرديده است.
شخصيت فاطمه علیهاالسلام در كنار پدرى استوار گشته كه كانون همه توجهات و تحولات در روزگار خويش بوده است. فاطمه علیهاالسلام، نيمى از عمر خويش را در كنار همسرى گذرانيده كه پرورش يافته دامان رسول است و ميراث دار خلق و خوى محمدى و بر مجموعه عوامل فوق، عواملى غيبى، چون نزول فرشتگان، الهام هاى غيبى و . . . را نيز بايد افزود.
——–پی نوشت——–
1. آينه ايزدنما: ص 63. شعر از آقابزرگ قمى معروف به ميرزا محمود شاطر (رضوان).
2. اختران ادب: ج 1، ص 81. شعر از حيكم آقا بزرگ قمى.
3. بحارالانوار: ج 16، ص 78. عوالم: ج 16، ص 15.
4. اختران ادب: ج 1، ص 77. شعر از حكيم صفاى اصفهانى.

معرفى مريم علیهاالسلام در مقام الگوى شايسته همه مؤمنان در حالى است كه بهترين تفسير كننده آيات قرآن، مريم را سرور بانوان زمانه خويش معرفى مى كند و فاطمه را سيد، سرور و سرآمد جمله زنان در طول تاريخ:
رسول الله (صلى الله عليه وآله):
اِنَّها (فاطَمَةَ) لَسَيَّدَةِ نِساءِ الْعَالَمِينَ
فَقِيلَ أَ هِىَ سَيّدةُ نِساء عالِمِهَا فَقَالَ:
ذاكَ لِمَرْيَمَ بِنْتَ عِمْرانَ فَاَمَّا اِبْنَتى فاطِمَة فَهِى سيِدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِين مِنَ الْاوَّلينَ و الْآخِرِينَ. [1]
مريم سرور زنان زمانه خويش بود؛ اما دخترم فاطمه سرور همه زنان جهان، از آغاز تا فرجام آن است.
او قسمتى از وجود من، نور چشم من، ميوه قلب من و روح ميان دو پهلوى من است!
رسول الله (صلى الله عليه وآله):
اَتانى مَلَكٌ فَبَشّرَنِى إِنَّ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساءِ اَهْلِ الْجَنَّةِ وَ نِساءِ أُمَّتِى.
فرشته اى بر من نازل شد و به من بشارت داد كه فاطمه، سرور همه زنان اهل بهشت و نيز سرآمد همه بانوان امّتم است. [2]
صدّيقةٌ لامِثْلَها صديقة
تَفْرَغُ بالصّدقِ عَنِ الحقيقة
بَدا بذالكَ الوجودُ الظَّاهر
سرُّ ظهور الحقِّ فى المظاهر
هِىَ البتولُ الطُهْرُ و العذراء
كَمَريَمَ الطُّهْرِ و لا سواء
فاِنّها سيّدة النّساءِ
وَ مَريمُ الكُبْرى بِلا خفاء. [3]
بدين ترتيب فضيلت و سرورى فاطمه علیهاالسلام بر آسيه و مريم ثابت مى شود. آرى، مقام و منزلت زهراى مرضيه نه تنها بسى والاتر از مقام آسيه و مريم صديقه است، كه اوج فضيلت آسيه و مريم بدان است كه توفيق خدمتگزارى آستان حضرت خديجه كبرى را به هنگامه وضع حمل فاطمه زهرا يافته اند:
مريم به ابريق بهشتى شويد او را
عيسى فراز آسمان ها جويد او را
اگر خدا مى خواست درباره حضرت زهرا علیهاالسلام مثل بزند، مى فرمود: وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلا لِلَّذيِنَ أَمنُوا فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّد. او الگوى همه زنان و مردان با ايمان است. او سرور بانوان هر دو جهان است. افتخار آسيه و مريم آن است كه از خدمتگزاران درگاه فاطمه علیهاالسلام مى باشند.
——–پی نوشت——–
1. بحارالانوار: ج43، ص 24، روايت 20.
2. بحارالانوار: ج21، ص 279.
3. آينه ايزدنما: ص 2. شعر از حضرت آيت الله محمد حسين غروى اصفهانى.

www.mfso.ir

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
قُلْتُ لَهُ لِمَ سُمِّيَتْ فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ زَهْرَاءَ فَقَالَ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَهَا مِنْ نُورِ عَظَمَتِهِ فَلَمَّا أَشْرَقَتْ أَضَاءَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ بِنُورِهَا وَ غَشِيَتْ أَبْصَارُ الْمَلَائِكَةِ وَ خَرَّتِ الْمَلَائِكَةُ لِلَّهِ سَاجِدِينَ وَ قَالُوا إِلَهَنَا وَ سَيِّدَنَا مَا لِهَذَا النُّورِ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهِمْ هَذَا نُورٌ مِنْ نُورِي أَسْكَنْتُهُ فِي سَمَائِي خَلَقْتُهُ مِنْ عَظَمَتِي أُخْرِجُهُ مِنْ صُلْبِ نَبِيٍّ مِنْ أَنْبِيَائِي أُفَضِّلُهُ عَلَى جَمِيعِ الْأَنْبِيَاءِ وَ أُخْرِجُ مِنْ ذَلِكَ النُّورِ أَئِمَّةً يَقُومُونَ بِأَمْرِي يَهْدُونَ إِلَى حَقِّي وَ أَجْعَلُهُمْ خُلَفَائِي فِي أَرْضِي بَعْدَ انْقِضَاءِ وَحْيِي. ‏
جابر از امام حسين عليه السلام سئوال كرد:
چرا فاطمه عليهاالسلام را «زهراء» ناميده اند؟
ايشان فرمودند: خداوند فاطمه را از نور عظمت خود آفريد. وقتى فاطمه عليهاالسلام درخشيد، زمين و آسمان را نورانى كرد.
چشمهاى ملائكه غرق نور شد و خداوند را سجده كردند و از روى تعجب گفتند: خداوندا! اين چه نورى است؟
وحى شد كه اين يكى از نورهاى من است، در آسمان جايش دادم و او را از طريق پيامبر متولد گردانيدم و او را بر همه ى پيامبران برترى دادم و از آن نور، ائمه ى هدى به وجود آمدند، تا دستورات مرا اجرا نمايند و مردم را هدايت كنند، آنها بعد از قطع شدن وحى، جانشينان من در زمين هستند.
——–پی نوشت——–
علل الشرائع، ج‏1، ص: 180.
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏43، ص: 12.

فَطَمَ - فِطاماً فَطْماً الولدَ: فصله عن الرضاع.
در لغت وقتى طفل از شير گرفته مى شود، مى گويند: فَطَمَ الولدَ.
«فاطمه وصفى است از مصدر فطم. و فطم در لغت عرب به معنى بريدن، قطع كردن و جدا شدن آمدن است. اين صيغه كه بر وزن فاعل معنى مفعولى مى دهد، به معنى بريده و جدا شده است. فاطمه از چه چيز جدا شده است؟»
در روايات بسيارى به وجه تسميه ى آن حضرت به «فاطمه» اشاره شده است.
——–پی نوشت——–
سيد جعفرشهيدى، زندگانى فاطمه ى زهرا عليهاالسلام ، ص 34.

1. انسيه (زنى كه خصلتهاى خوب انسانى در او متجلى است. )
2. بتول (زن پاك و دور از هرگونه آلودگى. )
3. تقيه (پاك و بى گناه. )
4. حبيبه (دوست و رفيق، دوست داشتنى. )
5. حره (زن آزاده، زنى كه اسير شهوات نيست. )
6. حوراء (فرشته، زنى كه خصلتهاى خوب فرشتگان را در خود به وجود مى آورد. )
7. حوريه (زن بهشتى، فرشته خصال. )
8. راضيه (زنى كه به مقدرات خداوند راضى باشد. )
9. راكعه (اهل ركوع و تواضع در برابر خداوند. )
10. رشيده (زن فهميده و صاحب خرد را گويند. )
11. رضيه (زنى كه به مقام رضا مى رسد. )
12. ريحانه (گل خوشبوى، لطيف و مهربان، تعبير لطيفى از موجود زن. )
13. زكيه (زن پاك و باتقوا، در حال رشد و ترقى. )
14. زهراء (درخشنده و تابان. )
15. زهره (درخشانى، نورانى. )
16. ساجده (زنى كه در پيشگاه خداوند سر بر سجده بسايد. )
17. سعيده (زن خوشبخت. )
18. سيده (سرور، خانم. )
19. شهيده (زنى كه در راه خدا جان را فدا نمايد. )
20. صابره (زن شكيبا و بردبار. )
21. صادقه (زن راستگو و درست كردار. )
22. صدوقه (زن راستگو باكردارى صحيح. )
23. صديقه (زنى كه در راستگويى شهره شود و در عمل نيز درست كردار باشد. )
24. طاهره (زن پاك دامن و دور از رذايل. )
25. طيبه (پاك و پاكيزه. )
26. عارفه (زن با شناخت و درك كامل. )
27. عاليه (زن بلند همت و دور انديش. )
28. عديله (نظير و مانند. فاطمه ى زهرا عليها السلام را « عديله ى مريم » مى نامند زيرا اين هر دو بانو در پاكى و طهارت ضرب المثل هستند. )
29. عذراء (زن پاكدامنى كه پرده ى عفت را كنار نزند. )
30 عزيزه (زن ارجمند و گرانقدر. )
31. عليمه (زن دانشمند و آگاه. )
32. فاضله (زن صاحب فضيلت. )
33. فاطمه (بريده شده از آتش، جهل و هربدى. )
34. فريده (زن يگانه، در نفيس. )
35. كريمه (زنى كه اهل كرم وجود و سخاوت است. )
36. كوثر (خير فراوان. )
37. كوكب (درخشنده و درخشان. )
38. مباركه (زنى كه در او خير بسيار باشد. )
39. مبشره (بشارت دهنده. )
40. محدثه (زن حديث كننده. )
41. محموده (پسنديده، زن مورد پسند خداوند. )
42. مرضيه (زن كاملى كه خداوند نيز از او راضى است. )
43. مطهره (زن پاك و عارى از گناه و زشتى. )
44. معصومه (زنى كه هيچ گاه گناه نكرده باشد. )
45. ملهمه (زنى كه خداوند بر دل او الهام مى فرستد. )
46. ممتحنه (زنى كه امتحان شده و از آزمايش سر افراز بيرون آمده است. )
47. منصوره (زن يارى شده. )
48. موفقه (زنى كه توفيقات الهى همراهش باشد. )
49. مهديه (زنى كه خداوند او را هدايت مى كند. )
50. مومنه (زن با ايمان به خداوند و روز قيامت. )
51. ناعمه (زن خوش زندگانى، شاداب. )
52. نقيه (پاك و بى گناه. )
53. والهه (شيفته و عاشق)
54. وحيده (يگانه، تنها، بى همتا.)