انتظار

​حواسمان باشد جابر را ندزدند! 

آدمهای بزرگ و اساتید بنام از روی شاگردانشان شناخته میشوند؛ مثلا میگویند امام از شاگردان آیت الله بروجردی بوده یا دکترحسابی از شاگردان انیشتین بوده است و ما مقام و منزلت آن استاد را میفهمیم و درک میکنیم. حالا حساب کنید امام که چهارهزار شاگرد نخبه و بنام داشتند مثلا همین جابر بن حیان را درنظر بگیرید. هرجا حرف از شیمی باشد اسم جابر هم هست و افتخار ما ایرانیهاست که جابر یک دانشمند ایرانی است. کسی که بسیاری از روابط و معادلات شیمی را به‌صورت یک قانون مدون کرد و سر از کنش و واکنشهای شیمیایی درآورد؛ البته هرچیز ارزشمند را باید درست وحسابی نگهداری کرد. خیلی از غربیها، جابر را به عنوان یک ایرانی نمیشناسند و او را عرب میدانند؛ بعضیها هم پا را فراتر گذاشته و جابر را اندلسی معرفی کرده اند. آخر خراسان کجا اندلس کجا؟ به هرحال باید مواظب مفاخرمان باشیم و چهارچشمی بپاییمشان که کشورهای دیگر به نام خودشان ثبت نکنند.

دایره المعارف بریتانیا در مورد جابر مینویسد: جابر از شاگردان امام بوده، همه ی علمها را از امام کسب کرده و از دانشمندان بنام قرن دوم است؛ ولی معلوم نیست شیمی را از امام یاد گرفته باشد!« ظاهرا نه تنها باید مواظب سرقت مفاخرمان باشیم باید مواظب اساتید و مذهبمان هم باشیم! آخر مگر میشود جابر، که همیشه و همه جا همراه امام بود و مثل یک خانه زاد در خدمت ایشان بود، امام را که مظهر دانایی و علم بیکران بوده است رها کند و برود جای دیگر علم شیمی فرا بگیرد؟! خود جابر در چند جا محکم و قاطع بیان کرده است که هرچه آموخته، از محضر امام بوده و جز ایشان استادی نداشته است. با یک کم فکر هم می شود به نتایج روشنی رسید؛ چراکه همه ی دانشمندان و بزرگان آن عصر از شاگردان امام بوده اند که در سرتاسر گیتی پخش شده و به آموزش مشغول بودند.

حالا خوب است که جابر اول همه ی گفته هایش بیان کرده: “قال سیدی جعفر الصادق علیه السلام “؛ یعنی مولا و بزرگ من امام فرموده است؛ ولی مگر رها می کنند؟! می گویند: منظور امام نیست و جابر این همه ارادت را به جعفر برمکی داشته و منظورش او بوده است.

خلاصه آشفته بازاری است در تاریخ؛ بکش بکش عجیبی است در سرقت بزرگان و دانشمندان.

این حرفها را که رها کنیم یک نتیجه ی خوب می گیریم: »همه دنبال دزدیدن طلا هستند، نه سرقت یک کیلو سیب زمینی. وقتی همه مدل، دوست دارند شاگرد امام ما را بدزدند و به نام خودشان ثبت کنند، ما می توانیم به بزرگی و ارزش دانشمند شیعه ی ایرانیمان افتخار کنیم و با غرور بگوییم تازه این یکی از شاگردهای امام صادق علیه السلام است. چهارهزارتا! آفرین و هزار مرحبا به این استاد بزرگ که توانسته چنین شاگردهایی را وسط بگیر و ببند خلیفه های عباسی تربیت کند! اگرچه خلفای عباسی سعی می کردند خودشان را دوستدار امام نشان دهند، ولی هرجا که توانستند مانع تراشی کرده و جلوی گسترش مکتب جعفری را گرفتند.

استاد شیمی و فیزیک قرن دوم

روزی امام محمدباقـر علیه السلام مشـغول تدریـس بودنـد، صحبـت از ارسـطو بود و عناصـر چهارگانه ی خلقـت. ارسـطو کـه بزرگتریـن دانشـمند یونـان اسـت، هزار سـال پیش گفتـه بود کـه جهان از چهـار عنصـر: آب و بـاد و خـاک و آتـش به وجـود آمـده اسـت. امـام جعفـر صادق علیه‌السلام پسـری
دوازده سـاله کـه پـای درس پـدر نشسـته اسـت، اجـازه خواسـت و گفـت: از دانشـمندی مثـل ارسـطو تعجـب میکنـم! همـه بـا تعجـب بـه چهـره ی متفکر نوجـوان نـگاه کردند. خاک یک عنصر نیست، بلکه از عناصر مختلفی تشکیل شده است، همانطور که هوا یک عنصر
نیست.

همه تعجب کردند چطور پسرک دوازده ساله حرف حکیم یونانی را زیر سؤال میبرد. شاید امروزه برای ما که در قرن بیست ودوم زندگی می کنیم این حرف عجیب نباشد، خاک متشکل از فلزها وعناصر مختلفی است و هوا از اکسیژن و هیدروژن و گازهای مختلفی تشکیل شده است؛ اما یادمان باشد امام در قرن اول و دوم هجری چنین حرفی را زدند؛ درحالیکه هزاروصدسال بعد الوازیه شیمیدان بزرگ فرانسوی در قرن هجدهم میالدی توانست ثابت کند هوا متشکل از
چندین گاز است؛ درواقع او را کاشف اکسیژن می دانند؛ دانشمندی که بعد از انقلاب کبیر فرانسه، سرش را با گیوتین از بدنش جدا کردند. گویی همیشه ی تاریخ، جان دانشمندان در خطر بوده است.

امام صادق علیه السلام در مورد گردش زمین، مرگ و سایر مسائل علمی بحثهای جالبی مطرح کرده اند.

که قرنها بعد درستی آنها توسط دانشمندان رشته های مختلف اثبات شده است.

2- ​عمامه و پیراهن رسول الله صلی الله علیه و آله:

حضرت مهدی علیه السلام هنگام ظهور، عمامه سفید جدّش پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله را بر سر می نهد [۱] و پیراهن خون آلود او را – در جنگ احد – می پوشد. 

امام صادق علیه السلام به یعقوب بن شعیب فرمود: « آیا نمی خواهی پیراهن قائم آل محمّد علیهم السلام راکه در روز ظهور به تن می کند، به تو نشان دهم؟

عرض کردم : آری. آن حضرت صندوقی را خواست که برای او آوردند و پیراهنی از آن بیرون آورد و در مقابل یعقوب باز کرد. 

یعقوب می گوید: ناگاه چشمم به آستین چپ پیراهن افتاد که آغشته به خون بود. آن حضرت فرمود: «این پیراهن رسول خدا صلی الله علیه و آله است. روزی که دندان های پیشین آن حضرت را شکستند، این پیراهن را پوشیده بود. حضرت قائم علیه السلام با همین پیراهن قیام می کند. 

یعقوب می گوید: خون ها را بوسیدم و به چشم کشیدم. آن گاه امام پیراهن را پیچید و در جای خود قرار داد. [2]

3-عصای حضرت موسی علیه السلام:

این عصا یکی از معجزات حضرت موسی بوده است که بعد از ظهور مهدی علیه السلام در اختیار او قرار می گیرد تا در تحقق اهدافش او را یاری رساند. امام باقر علیه السلام می فرمایند:

کانَ عَصی موسی علیه السلام لادَمَ فَصارَت الی شُعَیبٍ ثُمَّ صارَت الی موسی بنِ عِمرانَ عَلَیهِ السَّلام وَ اِنَّها لَعِندَنا وَ اِنَّ عَهدی بِها آنِفا وَ هِیَ خَضْراءٌ کَهَیْئَتِها حینَ انْتَزَعَتْ مِنْ شَجَرِها وَ اِنَّها لَتَنْطِقُ اِذَا اسْتُنطِقَتْ. اُعِدَّتْ لِقائِمِنا لِیضَعَ کَما کانَ موسی یَضعُ بِها وَ اِنَّها لَتَروُعُ وَ تَلْقَفُ ما یَأْفِکوُنَ وَ تَصْنَعُ کَما تُؤمَرُ وَ اِنَّها حَیثُ اَقْبَلَتْ تَلْقَفُ ما یَأْفِکُونَ تَفْتَحُ لَها شَفَتانِ اِحدیهما فِی الاَْرْضِ وَ الاُخْری فِی السَّقْفِ وَ بَیْنَهُما اَرْبَعونَ ذِراعاً وَ تَلْقَفُ ما یَأْفِکُونَ بلسانِها. 3] عصای موسی از آدم بود و بعد به دست شعیب رسید و سرانجام به دست موسی بن عمران علیه السلام و اکنون در دست ماست و الان در دست من است. و آن عصا همانند روزی است که از درخت سبز بریده شده است و به راستی آن عصا هرگاه استنطاق شود سخن می گوید. این عصا برای قائم ما آماده شده تا همچون موسی بن عمران آنرا به کار برد و این عصا [اهل باطل را] می ترساند و هر چه بیاندازند می بلعد و همان کاری را انجام می دهد که فرمان داده شده است و هر جا رو کند می بلعد آنچه را که به طرفش بیاندازند، دو لب باز می کند که یکی روی زمین و دیگری تا سقف است که بین آن دو لب چهل ذراع است و هر چه به طرفش بیاندازند با زبانش می بلعد. 

قرآن نیز به بزرگی و خصوصیات این عصا اشاره دارد. [4] این عصا همان است که به اذن خداوند، به اژدها تبدیل شد و آنچه که جادوگران از ریسمانها و چوبها به شکل مار درآورده بودند را بلعید و با چشمان دهشتناک خود متوجه فرعون شد. فرعون از ترس بی هوش شد [5] و بر اثر این حمله و فرار جمعیت، هزاران نفر زیر دست و پا از بین رفتند. [6]

—————–

پانویس:

1. عقد الدرر۷، ص۲۷۹. 

2. الغیبة، نعمانی، ص۲۴۳. 

3. کافی، ج1، ص231؛ کمال الدین، ج2، ص391. 

4. طه/ 19 و شعراء/ 43. 

5. بحارالانوار، ج3، ص150؛ خصائص المهدی، ص305. 

6. بحارالانوار، ج13، ص168

​بر اساس اخبار و روایات رسیده، حضرت حجت علیه السلام ، به هنگام ظهور، تمام مواریث انبیاء را به همراه دارد، پیراهن ابراهیم و یوسف، عصای آدم و نوح و موسی، جام یوسف، ترازوی شعیب، انگشتر و زره داود، انگشتر سلیمان علیهم السلام تابوت سکینه، پرچم و شمشیر پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و . . . در نزد او خواهد بود.

البته باید توجه داشت که مواریث انبیاء فقط یک مجموعه اشیای قیمتی و عتیقه نیست که فقط جنبه مالی و آثار باستانی داشته باشد، بلکه اشیایی است منحصر به فرد و دارای خواص فوق العاده عجیب و پیشرفته که حضرت را در تحقق حکومت جهانی و بر پایی عدالت فراگیر، کمک و یاری می رساند.

1. پرچم رسول الله صلی الله علیه و آله:

این پرچم را جبرئیل در روز بدر برای آن حضرت آورد و با به اهتزاز درآمدنش مسلمانان پیروز شدند، همراه حضرت مهدی علیه السلام خواهد بود. حضرت علی علیه السلام نیز این پرچم را در بصره به اهتزاز درآورد و چشم فتنه را کور کرد. مؤمنان اصرار ورزیدند تا حضرت علی علیه السلام آن پرچم را در صفّین به اهتزاز درآورد، ولی آن حضرت نپذیرفت و فرمود:

این پرچمی است که بعد از من، کسی جز حضرت قائم علیه السلام آن را به اهتزاز درنمی آورد. [1]

حضرت امام سجاد علیه السلام به ابوخالد کابلی فرمود: گویا می بینم صاحب شما بر بلندی نجف در پشت کوفه قرارگرفته است، در حالی که پرچم رسول خدا صلی الله علیه و آله را برافراشته است و آن را به سوی هیچ گروهی نمی برد مگر آن که خداوند نابودشان می سازد. [2]

جابر بن عبدالله انصاری از امام باقر علیه السلام نقل می کند که آن حضرت فرمود:

یَظهَرُ الْمَهدیُّ بِمَکَّةَ عِندَ الْعِشاءِ وَ مَعَهُ رایَةُ رسول اللّه وَ قَمیصُهُ و سَیْفُهُ. 

ترجمه: مهدی علیه السلام در مکه به هنگام نماز عشا ظهور می کند در حالی که پرچم و لباس و شمشیر رسول خدا همراه اوست. [3] 

—————–

1. معجم احادیث الامام المهدی، ج۳، ص۳۸۶. 

2. همان، ص۲۰۱

3. نجم الثاقب، ص126