عید قربان جلوه گاه تعبد و تسلیم ابراهیمیان حنیف است . فصل قرب یافتن مسلمآنان به خداوند، در سایه عبودیت است. 

اگر ابراهیم خلیل، در اجراى فرمان پروردگارش، خنجر بر حنجر اسماعیل مى نهد، اگر اسماعیل ذبیح، پدر را در اجراى امر خدایى ، تشویق و ترغیب مى کند، اگر شیخ انبیاء در نهادن کارد بر حلقوم فرزندش، لحظه اى تردید و توقف نمى کند؛ همه و همه، نشانه مسلمانى آن پدر و پسر و شاهد صداقت در عقیده و عشق ، و وفادارى در قلمرو بندگى است. 

عید قربان ، مجراى فیض الهى و بهانه عنایت رحمانى به بندگان مومن و مسلم و مطیع است. 

قربانى تو در این چیست ؟ 

در راه خدا، چه چیز فدا مى کنى ؟ 

با چه وسیله، به آستان پروردگار، تقرب مى جویى ؟ و کدام فدیه را به قربانگاه صدق، عشق،اخلاص و وفا مى آورى؟