طرح بالفور
بالْفور، اِعْلامیّه، یادداشتی که آرثر جیمز بالفور وزیر امور خارجه انگلیس (۱۹۱۶-۱۹۱۹م) در ۲ نوامبر ۱۹۱۷م/۱۱ آبان ۱۲۹۶ش در پی مذاکرات و تلاش‌های سران صهیونیسم، خطاب به روتشیلد درباره نظر مساعد دولت انگلستان نسبت به تشکیل یک کشور یهودی در فلسطین ارسال کرد. اندیشه تشکیل دولت یهود، نخست در کنگره سازمان جهانی صهیونیسم به رهبری تئودُر هرتسل در ۱۸۹۷م مطرح شد و در پی آن صهیونیست‌ها تلاش‌های گسترده‌ای برای جلب حمایت دولت‌ها از این طرح آغاز کردند.
نخستین مذاکرات آنان با دولت‌های عثمانی، آلمان و سپس انگلیس با شکست روبرو شد اما با شروع جنگ جهانی اول توجه دولت انگلیس به یهودیان و نقش آنان در جهت منافع آن دولت، معطوف گشت.
از اواخر سال ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۶م گفت و گوهای سیاسی سران یهود همچون هربرت ساموئل و حاییم وایزمن، با سران و شخصیت‌های برجسته انگلیسی گسترش یافت. در اواخر بهار و اوایل تابستان ۱۹۱۷م رهبران صهیونیسم فضای سیاسی را برای طرح علنی درخواست خود مناسب یافتند، و طی درخواستی از بالفور خواهان حمایت رسمی دولت انگلستان شدند.
با پیشنهاد بالفور، سازمان صهیونیسم با تشکیل هیأتی مرکب از نویسندگان و سیاست‌مداران صهیونیست به تهیه و تدوین پیش‌نویس یادداشت بالفور به روتشیلد پرداختند.
در این خصوص با یهودیان آمریکایی نیز تماس‌هایی گرفته شد. به دلیل مخالفت یهودیان ضدصهیونیسم و نیز تعهداتی که انگلستان در توافق‌نامه مک ماهون - شریف حسین، به اعراب داده بود، مواد مندرج در این یادداشت چندین‌بار مورد تجدیدنظر قرار گرفت.
و سرانجام در اکتبر ۱۹۱۷م متن نهایی به تأیید دولت انگلستان و آمریکا رسید، و در دوم نوامبر همان سال رسماً توسط بالفور به روتشیلد اعلام گردید. در این اعلامیه تصریح شده که دولت انگلستان برای تشکیل وطن ملی یهود در فلسطین، تلاش‌های لازم را به عمل خواهد آورد. درباره انگیزه‌های دولت انگلیس در صدور اعلامیه بالفور سخن بسیار رفته است و غالباً آن را همسو با اهداف سیاسی و نظامی این دولت در خاورمیانه، مسأله یهودیان اروپای شرقی و مسأله جنگ جهانی اول و فشارهای صهیونیست‌های صاحب قدرت و مقام و نفوذ در دولت انگلستان می‌دانند.
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط انتظار در 1399/03/02 ساعت 01:00:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |