حضرت عباس با رخسار نيكو و تلألؤ چهره، يكى از آيات كمال و جمال به شمار مى رفت، لذا او را قمر بنى هاشم لقب داده بودند. در حقيقت نه تنها قمر خاندان گرامى علوى بود، بلكه قمرى درخشان در جهان اسلام به شمار مى رفت.
حضرت چون سوار بر اسب میشد پاهایش از کثرت بلند بودن به زمین میرسید.
روشنایی صورت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، هر تاریکی ای را روشن میکرد.
و جمال و هیئت او به اندازهاي بود که هر گاه دست به دست علی اکبر داده و در کوچه هاي مدینه عبور میکردند، زن و مرد کوچه، براي زیارت جمال آن دو جوان از هم سبقت می گرفتند.
خصائص العباسیه، ص 131؛ مقاتل الطالبین، ص 85.