امام هشتم در روز يازدهم ذيقعده سال 148(يا ۱۵۱ يا ۱۵۳ق) هجري در مدينه ديده به جهان گشود.
نام مبارک ايشان علي و کنيه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترين لقب ايشان “رضا” به معناي “خشنودي” مي باشد
مادرش بانويي با فضيلت به نام «تُکْتَمْ» بود که پس از تولد حضرت، امام کاظم (ع) او را «طاهره» ناميد
از قول مادر ايشان نقل شده است که: “هنگامي که به حضرتش حامله شدم به هيچ وجه ثقل حمل را در خود حس نمي کردم و وقتي به خواب مي رفتم، صداي تسبيح و تمجيد حق تعالي و ذکر “لااله الاالله” را از شکم خود مي شنيدم، اما چون بيدار مي شدم ديگر صدايي بگوش نمي رسيد. هنگامي که وضع حمل انجام شد، نوزاد دو دستش را به زمين نهاد و سرش را به سوي آسمان بلند کرد و لبانش را تکان مي داد؛ گويي چيزي مي گفت.”
نظير اين واقعه، هنگام تولد ديگر ائمه و بعضي از پيامبران الهي نيز نقل شده است، از جمله حضرت عيسي که به اراده الهي در اوان تولد، در گهواره لب به سخن گشوده و با مردم سخن گفتند که شرح اين ماجرا در قرآن کريم آمده است.
پي نوشت
۱- گزارش لحظه به لحظه از سفر امام رضا(ع) به ايران. قم. انتشارات دليل ما
۲- نگاهي بر زندگي دوازده امام (ع)، علامه حلّي.

نرم‌افزار بیا و ضامن من شو.