خداوند در سوره «والعصر» چهار فرمول و چهار اصل و قاعده خوشبختی برای تحقق انسانیت انسان و رسیدن به سعادت ترسیم و پیمودن هر راهی جز آن را مساوی با خسران و ورشکستگی می داند و می فرماید:
بِسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالْعَصْرِ [1] إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ [2] إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ [۳]
سوگند به زمان، همه ی انسان ها زیان کار و اهل خسرانند، مگر اینکه چهار اصل را در زندگی خود جاری سازند:
یک: اصل ایمان
دو: اصل عمل صالح
سه: اصل سفارش یکدیگر به حق گرایی
چهار: اصل سفارش یکدیگر به صبر
یگانه معیاری که قرآن مجید ملاک فضیلت انسان اعم از زن و مرد معرفی می کند، «ایمان و عمل صالح» است که به دنبال خود «حیات طیبه» را که موجب تحقق مدینه فاضله و جامعه ای عاری از گناه و هواپرستی، و ظلم و طغیان و استکبار است، به ارمغان می آورد.
در این معیار، فرقی بین ثروتمند و فقیر، کوچک و بزرگ، باسواد و بی سواد، و زن و مرد نمی گذارد: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیینَّهُ حَیوةً طَیبَةً وَ لَنَجْزِینَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یعْمَلُونَ؛ هر کس کار شایسته ای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که ایمان دارد، او را به حیاتی پاک زنده می داریم و پاداش آنها را به بهتر از اعمالی که انجام می دادند، خواهیم داد».