همان چند لحظه
شنبه 01/12/20
در قیامت نوبت حساب کردن مثقال ذرّه‌هاست… درشت‌ها که حساب کردنشان واضحه!
مثقال ذرّه که می‌گویند؛ یعنی همان چند لحظه‌ای که بوی عطر تو مردم را به هم می‌ریزد…
مثقال ذرّه که می‌گویند؛ یعنی همان چند لحظه‌ای که با ناز و عشوه برای نامحرمی می‌خندی ولی فکرش ساعت‌ها درگیر همان یک لبخند شماست…!
مثقال ذرّه که می‌گویند؛ یعنی همان چند لحظه‌ای که حواست به حجابت نیست و جوانی نیز در آن حوالی است و انگار نه انگار… !
مثقال ذرّه حساب و کتاب زمانی است که؛ با شوهرت بلند می‌خندی و دختر مجردی هم درحال شنیدن است…!
مثقال ذرّه حساب و کتاب زمانی است که؛ در پایان صحبت‌هایت با نامحرم از روی ادب جانم و قربانت می‌پرانی و رابطه‌ای را به همین اندازه سرد و گرم می کنی…!
مثقال ذره؛ یعنی همان چند لحظه‌ای که با فروشنده صمیمی می شوی!
قدر این‌ها پیش ما خیلی کوچک است و به حساب نمی‌آیند…
مثقال ذرّه که می‌گویند،همین هاست،،،همین کارهای کوچکی که به چشم خیلی کوچک است!
امّا انتهایش را روزی که پرده‌ها کنار رفت، خواهیم دید و دیگر فرصتی برایمان نیست …!
الهی گناهان بزرگ و کوچک و مثقال ذره های ما را با قلم عفو و بخشش خود پاک کن. salva_1_313@
زن، آزادی واقعی، زندگی الهی
جمعه 01/07/15
می شود زن بود و اعتراض کرد در مقابل نامردان و جهل اندیشه ها همچون فاطمه سلام الله علیها
می شود زن بود و آزادانه از حق دفاع کرد در کاخ یزید همچون زینب سلام الله علیها
می شود زن بود و خدایی زندگی کرد در کاخ فرعون همچون آسیه سلام الله علیها
می شود زن بود و عفیف و فداکار شهید شد در برابر جنایتکاران ضد انقلاب همچون ناهید فاتحی
می شود زن بود و اقتدار داشت در برابر همه ی افکار شیطانی و هجوم شیطان صفت ها….
زن زندگی آزادی این است نه با خودنمایی نه با برهنگی نه با بی حیایی… زن زندگی آزادی من در حیای فاطمی، حجاب زینبی، ایمان آسیه و عفت فاتحی و… است.
تله ی شیطان
شنبه 01/01/20
هرچه می‌شنید تشنه‌تر می‌شد؛ نصیحت‌های امام تازگی خاصی داشت: «شیطان در این دنیای پر فریب، دام‌هایش را پهن کرده، فقط هم دوستان ما را نشانه رفته… هر مسلمانی که ما را می‌شناسد، هر شب و روز باید اعمالش را بررسی کند. باید از خودش حساب بکشد اگر کار خوبی داشت آن را زیاد کند. برای کارهای بدش هم استغفار کند تا روز قیامت رسوا نشود…
مواظب باشید! نکند در دام و تله شیطان بیفتید».
پرسید: دام و تله‌ی شیطان چیست؟
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «دامش این است که نگذارد به برادرانت خوبی کنی. تله‌اش هم، خواب ماندن هنگام نماز واجب». تحف‌العقول، ص ۳۰۱.
از وظایف همیشگی ماست که تک‌تک اعمالمان را با خواست امام زمانمان تطبیق دهیم و برای خطاهایمان استغفار کنیم تا مبادا در روز قیامت سرافکنده باشیم.
تحلیل استدلال شیطان
جمعه 01/01/19
مجازات سنگینِ ابلیس، فقط برای ترکِ سجده بر آدم نبود، اون چیزی که باعث این سقوط ابدی ابلیس شد استدلال و استکبار ابلیس بود. حالا اگر استدلال ابلیس رو تحلیل کنیم سر از كفر عجیبى در میاریم:
خداوند فرمود: «اى ابليس! چه چيز تو را مانع شد كه براى موجودى كه به دستان قدرت خويش خلق كردم سجده كنى؟ تكبّر كردى يا از بلند مرتبه‌گانى؟!»
ابليس گفت: «من از او بهترم، مرا از آتش آفريدى و او را از گِل.» _سوره ص، آیه 75 و 76
دقت کنید، شیطان ایمان به خالق بودن خدا داشت و برای خدا سجده می کرد. اما حکمت خدا در دستورات رو قبول نداشت و در مقابل فرمانِ خدا سرپیچی کرد.
تو میگی بر آدم سجده کن، ولی من میگم از آدم بالاترم، پس نباید سجده کنم. در واقع ابلیس با این حرفش به خدا گفت که بعضی از دستورات تو درست نیست و من بهتر میدونم.یعنی انکار حکمت الهی!!
حواسمون باشه کسی که آگاهانه و از روی عمد گناه میکنه همون راهی رو میره که ابلیس رفته. چون داره به خدا میگه اون چیزی که تو میگی درست نیست و من قبول ندارم.
چاشنی عاطفه در قالب ذکر مصیبت
جمعه 00/05/22
اگر بناست مکتبِ امام حسین (علیه‌السلام) احیاء بشود، «ذکرِ مصیبتِ» امام حسین هم ضرورت دارد.
این دستوری است که ائمۀ اطهار به ما داده‌اند و این دستور، فلسفه‌ای دارد و آن، عبارت از این است هر مکتبی، اگر «چاشنیِ عاطفی» نداشته باشد و تنها، مکتبی از جنسِ «عقل» و «فکر» باشد، «نفوذِ روحیِ آنچنانی» ندارد و ازاین‌رو، امکانِ چندانی برای «بقاء» ندارد، ولی اگر یک مکتب، «چاشنیِ عاطفی» داشته باشد، این عاطفه به آن «حرارت» می‌دهد.
آری، معنا و فلسفۀ یک مکتب، آن مکتب را «منطقی» می‌کند، و از این جهت، مکتبِ امام حسین، «منطق» دارد و درس است و باید از آن آموخت، امّا اگر این مکتب را فقط به‌صورتِ یک «مکتبِ فکری» بازگو کنیم، «حرارت» و «جوشش» از آن گرفته می‌شود و کهنه می‌گردد.
پس توصیه که باید برای همیشه، «چاشنیِ عاطفه» را در قالبِ «ذکرِ مصیبتِ» امام حسین را حفظ کرد، نظرِ «بسیار عمیق» و «دوراندیشیِ فوق‌العاده عجیب و معصومانه»ای بوده است.
سیری در سیرۀ نبوی، ص ۵۴-۵۵
