برق گرفتگی یعنی جریان یافتن برق در بدن انسان. در این فرایند، اینکه چقدر جسم ورزیده ای داشته باشیم یا اینکه بخواهیم فقط یک لحظه سیم برق را لمس کنیم و قصد نگهداشتن آن را داشته یا نداشته باشیم و … هیچ کدام در اصل قضیه تأثیرگذار نیستند. جریان در رساناها خصوصیت ذاتی برق است و آنچه در برق گرفتگی مؤثر است، «قابلیت برق گرفتگی» در ماست، نه زمان، مکان، قصد و نیت و …
در مورد خطرهای بی تقوایی هم همین قاعده برقرار است. آنچه در به تباهی رفتن نفس ما مؤثر است، قابلیت انحراف و دوری از خداست که در ما وجود دارد؛ چه بدانیم، چه ندانیم؛ چه بخواهیم، چه نخواهیم؛ چه ما را بشناسند، چه نشناسند؛ چه فضای حقیقی باشد، چه مجازی!
تقوا که مهم ترین وظیفۀ بندگان خداست، یعنی نگه داشتن خود از هر آنچه زیان اخروی دارد؛ یعنی در هر فضا و مکان و وضعیتی، انسان باید مواظب باشد عملی که در محضر خداوند به ضرر او تمام می شود، انجام ندهد.
در مقابل تقوا، وسوسه های شیطانی است که سوگند خورده ما را گمراه کند [2] و برای عمل به وعدۀ خویش، از هیچ تلاشی دریغ نمی کند و برای آلوده ساختن بشر به معصیت، آن را با لباس های مختلفی می آراید. یکی از این لباس ها، این خصوصیت فضای مجازی و شبکه های اجتماعی است که انسان فکر می کند با برداشته شدن یک سری حصار ها در این فضا، برخی رفتارها دیگر منعی ندارد یا قابل توجیه است.
گاهی فکر می کنیم دیده یا شناخته نشدن، مانع آن است که گناه، گناه باشد. گاهی چنین تصور می کنیم که فضای مجازی یا شبکه های اجتماعی خدایی ندارد که ناظر باشد.
برای ما که وجود مدیر کافی نت ما را ملزم می سازد صحیح رفتار کنیم، اما اندکی آزادی ما را تغییر می دهد، شاید بهتر باشد بیشتر به خدا فکر کنیم تا به خود یادآوری کنیم که «عالَم، محضر خداست»، چه مجازی باشد چه حقیقی! دور نیست روزی که بپرسند: «أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَری؛ آیا ندانست که خداوند (همۀ اعمالش را) می بیند؟». [2]
مواظب شبکه های اجتماعی باشیم.
پی نوشت ها:
1. سوره ص، آیه ۸۲.
2. سوره علق، آیه14.