از این قبیل اعترافات در صفحات تاریخ بسیار است. اعترافاتی تلخ که مظلومیت امیرمؤمنان علیه السلام را بیش از پیش آشکار می سازد.
خلیفه غاصب اول (ابوبكر بن ابی قحافه) می گفت: مرا به حال خو واگذارید و از من دست بكشید كه وقتی علی در میان شماست، من بهترین شما نیستم. [1]
و می گفت: شنیدم رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: هیچ كس بر صراط نمى گذرد جز كسى كه على علیه السلام گذرنامه براى او صادر كرده است. [2]
و گفت: شنیدم رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: همانا خداى متعال از نور سیماى على بن ابى طالب، فرشتگانى خلق كرده است كه او را تسبیح و تقدیس مى كنند و ثواب آن را براى دوستدارانش و دوستداران فرزندانش ‍ مى نویسند. [3]

1- ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام)، ج1، ص48
2- الصواعق المحرقه، ص 97
3- ذخائر العقبى، ص 61؛ ارجح المطالب، ص 15
خلیفه غاصب دوم (عمر بن خطاب) نیز می گفت: عقمت النساء ان يَلِدنَ مِثلَ علی بن ابی طالب؛ زنان روزگار عاجزند همانند على بن ابى طالب را بیاورند. [1]
و گفت: مبادا اسائه ادب به على بن ابى طالب بكنید، به تحقیق از رسول خدا صلّی الله علیه و آله شنیدم كه صفاتى براى على ذكر مى كرد كه اگر یكى از آنها در خاندان خطاب باشد، براى من بهتر است از آنچه آفتاب بر آن بتابد. [2]
از رسول خدا صلّی الله علیه و آله شنیدم كه فرمود: اگر هفت آسمان و هفت زمین در یك كفه ترازو گذاشته شود و ایمان على علیه السلام در كفه دیگر، ایمان على علیه السلام فزونى خواهد داشت. [3]
1- فرائد السمطین، ج 1، ص 350، ش 276
2- كنزل العمال، ج 6، ص 393
3- ذخائر العقبى، ص 100
غاصب سوم یعنی عثمان بن عفان به نقل از عمر بن خطاب می گفت: همانا خداى متعال فرشتگانى را از نور رخسار على بن ابى طالب علیه السلام آفریده است كه او را تسبیح و تهلیل مى كنند. [1]
عایشه نیز می گوید: خدا علی را رحمت کند که حقیقتاً بر حق بود. [2]
احمد بن حنبل (پیشوای مذهب حنبلی) اذعان می کند: آن همه فضیلتها که برای علی بن ابی طالب بوده و نقل شده برای هیچ یک از اصحاب رسول خدا نبوده است. [3] چه بگویم درباره مردى كه پادشاهان فرنگ و روم تصویر او را در عبادتگاه هاى خویش مى آویزند، در حالى كه شمشیر حمایل كرده و آستین بالا زده است و پادشاهان ترك و دیلم تصویرش را بر شمشیرهاى خود مى كشند، همان گونه كه بر شمشیر عضدالدوله دیلمى و پدرش ركن الدوله، تصویر امام منقوش بود و نیز بر شمشیر آلب ارسلان و فرزندش ملك شاه چنین بود. گویى با این كار تفاءل به پیروزى مى زدند. [4]
محمد بن ادریس (پیشوای مذهب شافعی) می گوید: دربارۀ علی علیه السلام سروده ای دارد که چنین است: «هرگاه علی جایگاه و حقیقت خویش را برای مردم آشکار کند، هر آینه مردم دسته دسته در برابر او به سجده خواهند افتاد، شافعی مُرد و عاقبت نفهمید علی علیه السلام پروردگار است، یا الله پروردگار اوست.» [5]

1- مناقب خوارزمى، ص230
2- البدایه و النهایه، ابن کثیر، ج7، ص305
3- المراجعات، علامه شرف الدین، ص 218
4- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 1، ص 28 و 29
5- فضایل حضرت علی علیه السلام ، چ دارالحدیث، قم، ص 17