انتظار

امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر مردم مى دانستند كه چقدر خير و بركت در زيارت امام حسين علیه السلام وجود دارد ، براى زيارت كردنش با يكديگر مقاتله مى كردند، و هر آينه اموالشان را براى رفتن به زيارتش مى فروختند. [1]
و امام باقر علیه السلام فرمود:
اگر مردم مى دانستند كه زيارت قبر شريف حسين علیه السلام چه مقدار فضيلت و بركت دارد، از شوق زيارت جان مى سپردند و نفسهايشان از شدت حسرت بند مى آمد. [2]
منابع:
1. منتخب كامل الزيارات، ابن قولويه، ص 87
2. سفينة البحار، محدث قمى،ج 1 ص 565

بانوی نمونه اسلام حضرت فاطمه زهرا علیها سلام می فرماید:
هنگامی که حامل نور وجود حسین علیه السلام بودم در شب تار، نیاز به چراغ نداشتم چرا که به هر طرف روی می آوردم، نور باران می گشت. [1]
از خصوصیت دیگر نور وجود آن حضرت، یکی هم این بود که نه تنها در تاریکی درخشندگی و جلوه گری داشت، بلکه به گونه ای بود که در زیر نور شدید نیز ظاهر می گشت.
و نیز داری این ویژگی بود که هیچ مانع و حجاب و پرده ای از تلألو و نور افشانی او مانع نمی شد؛ همانگونه که در مورد پیکر به خون آغشته اش گفتند که:
تا کنون هیچ شهید به خاک و خون آغشته ای به نورانیت چهره او ندیده ام. [2]
نور چهره فروزانش همانند ستون نوری بر آسمان تلالؤ داشت و خاک و خونی که بر چهره مقدسش نشسته بود، نمی توانست مانع درخشش خورشید جهان افروزی شود که بر خاک تیره، افتاده بود. [3]
منابع:
1. بحارالانوار، ج 45، ص 57
2. بحار الانوار، ج 45، ص 57.
3. ویژگیهای امام حسین علیه السلام ص 86.

زعمت الظلمةُ ان حُجة الله داحضةٌ ولو أُذن لنا في الکلام لزال الشک

ای شیعه ما
ستمگران پنداشتند كه حجّت خدا از بين رفته است، در حالى كه اگر به ما اجازه‌ي سخن گفتن داده مى‌شد، هر آينه تمام شك‌ها را از بين مى‌برديم.

منابع:كمال الدين و تمام النعمة / ج 2 / 430 / 42 باب ما روي في ميلاد القائم صاحب الزمان حجة الله بن الحسن بن علي بن محمد بن علي بن موسى بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن أبي طالب ص ….. ص : 424الغيبة (للطوسي)/ كتاب الغيبة للحجة / النص / 231 / 2 - فصل الكلام في ولادة صاحب الزمان و إثباتها بالدليل و الأخبارالغيبة (للطوسي)/ كتاب الغيبة للحجة / النص / 245 / 2 - فصل الكلام في ولادة صاحب الزمان و إثباتها بالدليل و الأخباربحار الأنوار (ط - بيروت) / ج 51 / 4 / باب 1 ولادته و أحوال أمه صلوات الله عليه ….. ص : 2بحار الأنوار (ط - بيروت) / ج 51 / 28 / باب 1 ولادته و أحوال أمه صلوات الله عليه ….. ص : 2بحار الأنوار (ط - بيروت) / ج 73 / 53 / باب 103 العطاس و التسميت ….. ص : 51

روزی حضرت زهرا علیها السلام فرزندش را درگهواره ندید و با اضطراب جویای فرزند عزیزش شد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله به ایشان بشارت دادند که قنداقه حسین علیه السلام را ملائک به آسمان ها برده اند تا تبرک بجویند.

جابر بن عبدالله انصاری از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل می کند که فرمودند:
سُمِّيَ الْحَسَنُ حَسَناً لِأَنَّ بِإِحْسَانِ اللَّهِ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ اشْتُقَ‏ الْحُسَيْنُ‏ مِنَ‏ الْإِحْسَانِ‏ وَ عَلِيٌّ وَ الْحَسَنُ اسْمَانِ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ تَعَالَى وَ الْحُسَيْنُ تَصْغِيرُ الْحَسَن.‏
حسن را حسن نامیدند برای اینکه با احسان خداوند آسمان ها و زمین ها برپا شد و حسین از احسان مشتق شد، و علی و حسن دو اسم از اسم های خداوند متعال است و حسین تصغیر حسن است. [1]
در حدیث دیگری نام حضرت برگرفته از اسم الهی، یعنی «محسن » دانسته شده که خداوند می فرماید:
…أَنَا الْمُحْسِنُ‏ وَ هَذَا الْحُسَيْن‏…[2]
من محسن هستم و این حسین است.
منابع:
1. بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏43، ص: 252
2. موسوعه کلمات الامام حسین ص 253