امام محمد باقر علیه السلام 

«يا ابا حمزة! لا يقوم القائم الا علي خوف و زلزال و فتنة و بلاء يصيب الناس، و طاعون قبل ذلک و سيف قاطع بين العرب، و اختلاف شديد بين الناس و تشتيت و تشتت في دينهم و تغير من حالهم، حتي يتمن المتمني الموت صباحا و مساءا من عظم ما يري من کأب الناس و اکل بعضهم بعضا و خروجه اذا خرج، عند اليأس و القنوط. فياطوبي لمن ادرکه و کان من انصاره و الويل کل الويل لمن خالفه امره و کان من اعدائه».

«اي ابا حمزه! قائم ما (عجل الله فرجه) قيام نمي کند مگر پس از ترس شديد، اضطراب‌ها، نگراني‌ها، فتنه ها و بلاهايي که بر مردم وارد شود. و پيش از آن فتنه ها طاعون شايع شود و شمشير در ميان عرب‌ها حاکم گردد و اختلاف و پراکندگي در دين و دگرگوني در اوضاع پديد آيد. انسان به قدري شاهد گرفتاري مردم مي شود که هر صبح و شام از خدا مرگ خويش را درخواست و آرزو مي کند. پس از يک چنين يأس و نوميدي او ظاهر مي شود. خوشا به حال کسي که او را درک کند و به ياري او برخيزد. واي به حال کسي که با او مخالفت کند و اوامر او را نپذيرد و با او به دشمني برخيزد».

بشارة الاسلام/ ص105