محـرم کـه می‌آید موسـیقی های مبتـذل ضبـط برخی ماشـینها جای خودشـان را بـه مداحی هـای پـر شـور حسـینی می‌دهند، البتـه فقط 10روز اول!
محرم که می‌شود چادر سـرش می‌کند و آرایشـش را کنار می‌گذارد،
البته فقط 10 روز اول!
بـه یاد حسـین اسـت و اشـک می ریـزد برای حضـرت. ذکر لبش
حسـین حسـین می شـود، البته فقط 10 روز اول!
نـذر میکنـد بـه عـزاداران اربـاب خدمـت کند، چـای بدهد، اسـتکان بشـوید، کفـش جفت کنـد و… البتـه فقـط 10 روز اول!
دهـه اول محـرم شـور عجیبـی در همـه شـیعیان میانـدازد امـا یادمان مـیرود کـه قیام حضرت سـید الشـهدا فقط شـور نمیدهد شـعور هـم دارد. اگـر میدانـم کـه کارهایـم، زندگـی ام و رفتارم اشـتباه اسـت
بایـد همـه اینها را به عشـق محرم و حسـین اصالحشـان کنم. نباید بگـذارم جهالتـم فقـط دهـه اول محـرم از بیـن بـرود و مابقـی روزهای
عمـرم با شـهوات و هـوای نفس بگـذرد. نباید غفلـت از ارزش و بهای خودم را که در قیام حضرت نمایان شـده اسـت با دنیای پسـت و بهای
لذت ِ هـای انـدک ناچیز عـوض کنم.
حضـرت اباعبـد الله جـان خـود را فـدا نکـرد کـه 10 روز برایش گریـه کنیم و تمام! قطعـا ارزش حرکت امام را همه کسـانی که همان
دهه اول برخی کارهای اشتباهشـان را به عشـق ایشـان کنـار می‌گذارند، میفهمنـد، امـا بایـد حواسمان باشـد امام بـرای همه تاریخ زنده اسـت
و هدف مقدس شـان چارچوب زندگی حسـینی را برای همگان ترسـیم کرده اسـت.
یادمـان بمانـد که حسـین بن علی را به اسـم خدا و خـروج از دین و بـا شـعار الله اکبر کشـتند و سـر بریدند. اما نمی دانسـتند جهـل و دنیا خواهیشـان خـون خدا را بـر زمین جاری سـاخت.
اربعین و زیارت اربعین و مضامین نابش فرصتی اسـت برای بازگشـت بـه هرآنچـه در دهـه اول محـرم کنـار میگذاریم برای حسـین و به
خاطر »او«.
»یـک جملـه در زیارت ِ اربعیـن امـام حسـین ذکر شـده اسـت که پُرمغـز و در ماننـد بسـیاری از جملات ایـن زیارتها و دعاها، بسـیار پّـر اسـت. آن جملـه این اسـت: »و بـذل مهجته فیک«
ّ خـور تأمـل و تدب یعنـی حسـین بن علی، جـان و خـون خـود را در راه تـو داد؛ »لیسـتنقذ عبـادک مـن الجهالـة«؛ تا بنـدگان تـو را از جهل نجـات دهـد؛ »و حیرةّ الضاللـة«؛ و آنهـا را از سـرگردانِى ناشـی از ضلالـت و گمراهی برهاند.
ِ ایـن طرف قیام کننده؛ حسـین بن علی اسـت. طرف دیگـر قضیه، در ّتـه الدنیا«؛ نقطه
فقـره بعـدی معرفی میشـود: »و قـد توازر علیـه من غرمقابل، کسـانی بودند که فریب زندگی، آنها را به خود مشـغول و دنیایّ مـادی، زخـارف دنیایی، شـهوات و هواهای نفس، از خود بی خودشـان کـرده بـود؛ »و بـاع حظـه بـاالرذل األدنـی«؛ سـهمی را که خـدای متعال بـرای هـر انسـانی در آفرینـش عظیم خـود قرار داده اسـت - این سـهم عبارت اسـت از سـعادت و خوشـبختی دنیا و آخرت - به بهای پسـت و ناچیـز و غیر قابـل اعتنایی فروختـه بودند.
5 . بیانات در خطبه های نماز جمعه تهران )در تاریخ 1379/1/26)