هیاهوی عظیمی در گرفته است، غوغایی در جان شیعیان به راه افتاده، باز نبض زمان با عاشورای سال 61 هجری می زند.
زمان به لحظاتی بازگشته است که در آن بیش از داغ شهادت امام حسین علیه السلام، غم فراق زینب سلام الله علیها ضربان شیعه را می نوازد.
از قضا، سراسیمگی زینب و 62 اسیر زن و کودک، همه شیعه را در این روزها سراسیمه کرده است. این دل آشوبی در قلوب شیعیان، همه را از جا می کَنَد. از این میانه، عده ای از پس اراده ای سخت به راه می افتند، به راه افتادنی که برای هم نفسی و هم راهی با زینب است.
عاشورا اگر چه تداوم راه پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله را با خون امام حسین علیه السلام قطعیت بخشید، اما زینب سلام الله علیها با تحمل رنج و زحمت فوق طاقت بشری، حقیقتِ قیامِ امامش را بر همگان آشکار کرد.
اگر حرکت امام حسین علیه السلام از مدینه به مکه و سپس از مکه به کربلا را قیاس یحیی گونه علیه السلام و با حداکثر فداکاری که در عقل بشری نخواهد گنجید، بدانیم، قیام زینب سلام الله علیها از عصر عاشورا با ایجاد حرکتی اعتراضی به جنایت عظیم و بزرگ بشری در سراسر راه کربلا تا کوفه و از کوفه تا شام و از شام تا مدینه و از مدینه تا شام تداوم پیدا کرد.
و این گونه عاشورا و قیام امام حسین علیه السلام در کربلا نماند و در کربلا به فراموشی سپرده نشد و دست تطاول تحریف اموی و عباسی نتوانست آن را به فراموشی سپرد و آنچه مورخان اموی گرای دوره های بعد تلاش کردند تا عاشورا را یک مخاصمه قومی و حکومتی و نکاحی و عشقی بنامند، از احمد بن حنبل و عبدالله بن محمد عکبرایی تا ابن قتیبه در السیاسة و الامامة، گرفته تا غزالی در احیاء العلوم و ابن تیمیه در منهاج السنة و محمد بن عبدالوهاب و آلوسی و دیگر نویسندگان و گویندگان ریز و درشت، از در دشمنی در آمده و عَلَم مخالفت با عاشورا برداشتند و کتاب ها نوشتند و عوام، جشن ها گرفتند و دولت ها، جنایت ها کردند تا یاد امام حسین علیه السلام و زینب سلام الله علیها به فراموشی سپرده شود.
در عصر جدیدتر هم، ترجمان ادبیات وهابی در متون روشن فکران راه پیدا کرد و محور اصلی تحلیل روشن فکران در نقد اسلام و امام حسین علیه السلام، همان نقدها و ایرادهای وهابیت بوده و این واقعیتی است که کمتر به آن پرداخته شده و سخن کمتر گفته شده است.
اما هرچه زمین به دور خورشید گشت و دور خودش، یادآور زخم های پای زینب سلام الله علیها عمیق تر و دقیق تر شد، هر چه دولت ها جنگیدند تا جنگ حق و باطل عاشورا را فیصله یافته اعلام کنند، اما این مقابله با عاشورا هر روز دشمنانش را مغلوب تر کرده است.
اربعین اگرچه در تاریخ تشیع در عراق و ایران ریشه ای عمیق داشته و دارد، پس از سال ها سرکوب شدید در عصر حکومت بعث که اجازه برگزاری اربعین را نمی داد و عملیات سرکوبی به بی رحمانه ترین شکل انجام می گرفت،اکنون و پس از سقوط آن حکومت سفاک که بیش ترین صدمه را به پیروان امام حسین علیه السلام در ایران و عراق زد، دوباره عزاداری اربعین، با حرکت مردم از اطراف و اکناف به امید هم راهی و هم دلی با حضرت زینب سلام الله علیها در عزای سیدالشهدا به راه می افتند.

www.mfso.ir