وقتي در کودکي دبستان مي رفتم اين شعر در کتاب درسي ما بود:

به علي گفت مادرش روزي
که بترس و کنار حوض مرو
رفت و افتاد ناگهان در حوض
بچه جان حرف مادرت بشنو!

بله از کودکي همه شنيده ايم که حرف شنوي از بزرگترها و با تجربه ترها و افراد دلسوز و آگاه، امري مهم و سرنوشت ساز است و بارها هم تجربه کرده ايم و ديده ايم که بعد از مواجهه با يک شکست يا ناکامي و بعد از خسارت ديدن و اذيت شدن با تأسف مي گويند:
“به من گفتندها!! ولي گوش نکردم!”

واقعا چرا حرف حساب را گوش نکنيم؟ چه چيزي مانع حرف شنوي مي شود؟ شايد يکي از اين ضعف ها عامل اين مسأله باشد:

1- غرور ، ميگويم مي خواهيد به من ياد بدهيد مگر من بچه ام؟
2- علاقه شديد به يک کار يا يک شيء باعث مي شود براي رسيدن به آن هيچ حرفي را گوش نکنم.
3- احساس کوچک شدن و از دست دادن موقعيت. با خود مي گويم اگر حرف آنها را گوش کنم من شخصيت خود را از دست مي دهم پس محکم سر حرف خود باشم و کاري را که تصميم گرفته ام انجام دهم.
4- ترس از دخالت ديگران که اگر گوش کنم، باز هم پشت سرهم به من دستور دهند.
5- اعتبار قائل نبودن براي گوينده تذکر.

اما وقتي دقت کنيم مي توانيم با توجه و رعايت به 5 نکته از 5 عامل فوق جلوگيري کنيم:

1- غرور را کنار بگذارم و بدانم هرچه دارم امانت الهي است و بين بندگان خدا تفاوتي نيست مگر به کمالات و ارزشها که همين حرف شنوي در مقابل تذکرات درست و بجا خودش يک ارزش است.
2- هرچقدر به کاري يا چيزي علاقه دارم اما بيشتر از آن به سعادت و خير خودم علاقه داشته باشم.
3- حق پذيري نه تنها انسان را کوچک نمي کند بلکه باعث عزت و ارزشمندي بيشتر مي شود.
4- اگر توصيه هاي درست ديگران را بشنويم و از پذيرش تذکرات غلط با ادب و بيان خوب، عذرخواهي کنيم هم از خير و برکت حرف شنوي بهره برده و هم از دخالت بيجا پيشگيري نموده ايم.
5- حرف حساب را از هرکسي بايد قبول کرد هرچند گوينده فرد معتبري نباشد.

حرف شنوي و پذيرش نصيحت هاي صحيح و خيرخواهانه، توصيه قرآن کريم است که در آيه 21 سوره انفال مي فرمايد:
“همانند کساني نباشيد که گفتند شنيديم ولي در حقيقت نمي شنيدند”
يعني مبادا به زبان بگوييد چشم ولي در عمل، کارخودتان را بکنيد. پس تلاش کنيم در مقابل تذکرات مفيد حتما حرف شِنو باشيم.

نرم افزار قرآنی حبل المتین