انتظار

قال رسول الله صلّی الله علیه و آله: «الدّنیا مَلعُونَةٌ وَ مَلعُونٌ مَا فِیهَا اِلّا ما ابتُغِیَ بِهِ وَجهُ الله». [1]
یکی از دام های شیطان برای فریب و گمراهی انسان، «إزلال» است. إزلال به معنی لغزاندن است که با زلزله هم خانواده است. گویی شیطان برای گمراه نمودن انسان زلزله بپا می کند تا او را از رسیدن به مقصد بازدارد و با برپایی زلزله معصیت و گناه، معنویت و ایمان انسان را در زیر آوارهای آن مدفون می سازد. قرآن کریم می فرماید: «إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَانُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُوا؛ جز این نیست كه شیطان آنان را به سبب برخى از گناهانى كه مرتكب شده بودند لغزانید». [2] یعنی شیطان از لغزش های پیشین آدمی، پلی برای انحرافات آینده می زند و او را به اشتباهات و گناهان بیشتر می کشاند.
اولین کسی که هم توسط شیطان لغزید، در بهشت و حضرت آدم و حوا بودند که بر اثر ترک أولی، آنها را از مقام خودشان به مراتب پایین تر تنزل کردند. قرآن می فرماید: «فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ؛ پس شیطان ایشان را از بهشت لغزانید، پس خارجشان کرد از آنجایی که در آن بودند.» [3]
پی نوشت:
1- کیمیای سعادت، ج1 ص 70
2- سوره آل عمران، آیه 155
3- سوره بقره، آیه36

بعضي از گناهان بزرگ براي انسانهاي سر به راه لقمه گلوگير است.  وقتي به قد و بالاي گناه نگاه مي کند  دامن تقوايش را جمع مي کند و روي برمي گرداند که ما را چه به اين عصيان عظيم!

اما همين آدم چند وقت بعد همان عصيان عظيم را يک لقمه مي کند و انگار نه انگار. راستي چه بر اين آدم گذشته که به اينجا رسيده و اينقدر خوش اشتها شده است؟
ماجرا اين است که ابليس و دستياران زبده اش براي کشاندن انسان به دام گناهان بزرگ ابتدا با پيشنهادات کوچکتر شروع مي کنند و به مرور گزينه هاي بزرگتري را روي ميز مي گذارند. اول انسان را به تخم مرغ دزدي تشويق مي کنند و کم کم کارشان را توسعه مي دهند و يک روز  انسان به خودش مي آيد مي بيند گله شتر مردم را بار کرده است.
اسم اين ترفند خطوات شيطان(گامهاي شيطان) است. گامهايي که به تدريج انسان درستکار را به زشتکاري مي کشاند.

يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيطَانِ وَمَنْ يتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّيطَانِ فَإِنَّهُ يأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ…
اي کساني که ايمان آورده ‏ايد پاي از پي گامهاي شيطان نگذاريد و هر کس پاي بر جاي گامهاي شيطان نهد [بداند که] او به زشتکاري و ناپسند وا مي‏ دارد…
(سوره نور آيه 21)

امام صادق علیه السلام 

«ينادي باسم القائم (عليه‌السلام) في ليلة ثلاث و عشرين، و يقوم في يوم عاشورا، و هو اليوم الذي قتل فيه الحسين بن علي (عليه‌السلام) لکأني به في يوم السبت العاشر من المحرم قائما بين الرکن و المقام، جبرئيل (عليه‌السلام) عن يمينه ينادي: «البيعة لله»، فتصير اليه شيعته من اطراف الأرض تطوي لهم طيا حتي يبايعوه، فيملأ الله به الأرض عدلا کما ملئت جورا و ظلما».

«در شب بيست و سوم (ماه رمضان) به نام قائم (عليه‌السلام) از آسمان ندا مي شود و در روز عاشورا که روز شهادت امام حسين (عليه‌السلام) است، قيام مي کند. گويي با چشم خود مي بينم که آن بزرگوار در روز شنبه دهم محرم در ميان رکن و مقام ايستاده، جبرئيل (عليه‌السلام) در طرف راست آن حضرت بانگ برمي آورد که: «البيعة لله»، پس شيعيان او از اطراف جهان به سوي او مي شتابند، زمين در زير پاهايشان طي مي شود، تا به محضر او رسيده، بيعت مي کنند. روي زمين را پر از عدل و داد کند، آن چنان که پر از جور و ستم شده باشد».

ارشاد المفيد/ ص361

پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله 

ان الله اختار من الأيام يوم الجمعة، و من الليالي ليلة القدر و من الشهور شهر رمضان، و اختارني من الرسل و اختار مني عليا، و اختار من علي الحسن و الحسين، و اختار منهما تسعة تاسعهم قائمهم، و هو ظاهرهم و هو باطنهم .

خداي تبارک و تعالي از روزها روز جمعه را برگزيد، و از شبها شب قدر، و از ماهها ماه رمضان را برگزيد، و مرا از ميان پيامبران برگزيد، و علي (عليه‌السلام) را ازمن، و حسن و حسين را از علي (عليه‌السلام) برگزيد، و از حسن و حسين نُه تن (پيشوا) برگزيد که نهمين آنها قائم آنهاست (عليه‌السلام)، که ظاهر و باطن آنان است .

اثبات الوصية/ ص225

از نکاتی که بسیار قابل دقت است این است که امیرمومنان علیه السلام ظهور و قیام آن حضرت را نزدیک می داند و این بشارت روح تازه، در کالبد خسته دلان دوران غیبت می دمد و باعث می شود رنج دوري از حضرت و فتنه ها و فسادهاي آخر الزمان را با شهد شیرین و یاد ظهور و نزدیک بودن آن تحمل نمایند.
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
مَا أَقْرَبَ الْيَوْمَ مِنْ تَبَاشِيرِ غَدٍ يَا قَوْمِ‏ هَذَا إِبَّانُ‏ وُرُودِ كُلِ‏ مَوْعُودٍ وَ دُنُوٌّ مِنْ طَلْعَةِ مَا لَا تَعْرِفُون‏
و چه نزدیک است امروز ما به فردایی که سپیده آن آشکار شده . اي مردم، اینک ما در آستانه تحقق و عده هاي داده شده (براي دوران ظهور) و نزدیکی طلوع آن چیزهاي که بر شما پوشیده و ابهام آمیز است قرار داریم.
——————-
پانویس:
شرح نهج البلاغة لابن أبي الحديد، ج‏9، ص:126