شاید به سبب همین اهمیت فوق العاده است که سوره قدر به منزله شناسنامه اهل بیت علیهم السلام شمرده شده است [1] و یکی از اعمال مستحبی شب بیست و سوم، خواندن هزار مرتبه این سوره است؛ همچنانکه بر خواندن و تکرار دعای فرج و ذکر و یاد امام زمان علیه السلام تأکید ویژه شده است.
امام باقر علیه السلام می فرمود: «ای شیعیان! با سوره إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ احتجاج کنید تا مخالفان را (در برابر برهان) به زانو در آورید. به خدا قسم! این سوره بعد از رسول خدا صلّی الله علیه و آله حجت خدا بر خلق و سید و آقای دین شما و غایت علم ما(ائمه) است.» و نیز به آیه «حم وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ؛ حم، سوگند به این کتاب روشنگر که ما آن را در شبی پر برکت نازل کردیم ما همواره انذارکننده بوده ایم!» [2] احتجاج کنید؛ چون این نزول بعد از رسول خدا صلّی الله علیه و آله قطعا تنها برای والیان امر (یعنی ائمه علیهم السلام) است». [3]
بنابراین، شب قدر بزرگ ترین سند امامت و تداوم آن در طول زمان و آیه «تنزل الملائکة والروح فیها باذن ربهم من کل امر»، یکی از مستدل ترین و درخشنده ترین آیات قرآن کریم بر ضرورت وجود همیشگی یک ولیّ امر از جانب خداست که امین بر حفظ و اجزاء و اداء امر الهی باشد و آن، همان امام معصوم علیه السلام است؛ همانگونه که حضرت علی علیه السلام فرمود: «به حقیقت شب قدر در هر سال وجود دارد و امر سال در آن شب نازل می شود و به راستی برای آن امر صاحبان امری است».
عرض شد: آنان چه کسانی هستند؟
فرمود: «أنا و اَحَد عشر مِن صُلبی ائمة محدثون؛ من و یازده (امام) از نسل من که (همه) امامانی محدث می باشند (که ملائکه را نمی بینند ولی صدای آنها را می شنوند).» [4]
پی نوشت:
1- خداوند در شب معراج به پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود:«اقْرَأْ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فَإِنَّهَا نِسْبَتُکَ وَ نِسْبَةُ أَهْلِ بَیْتِکَ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَة؛ سوره إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ را بخوان که نسبت تو و اهل بیت تو است تا روز قیامت». کافی ج 3، ص486
2- سوره دخان، آیه 3-1
3- کافی، ج1، ص250، ح6
4- اثباة الهداة، شیخ حر عاملی، ج 2، ص 256. بحارالانوار (همان)، ج 94، ص 15، ح 26