حضرت عباس عليه السّلام زلال معرفت را جرعه جرعه از دست ساقی کوثر، علی عليه السّلام، نوشیده و به بینشی ژرف رسیده بود.حضرت علی علیه السلام در باره تکامل و پویایی فرزندش فرمود:
ان ولدی العباس زق العلم زقا.
همانا فرزندم عباس در کودکی علم آموخت و به سان نوزاد کبوتر، که از مادرش آب و غذا می گیرد، از من معارف فرا گرفت.
هنگامی که پنج بهار را بیشتر به خود ندیده بود، روزی بر زانوی پدر نشسته، درس معرفت می گرفت. پدر به او شماردن را می آموزد و می فرماید: فرزندم، بگو یک». عباس عليه السّلام می شمارد.
پدر می فرماید: بگو دو، پاسخ عباس عليه السّلام از مفهوم شمارش، بسیار عمیق تر است، در پاسخ می گوید:
إِنِّی أَسْتَحیِی أنْ أَقُولَ اثْنَینِ بِاللِّسَانِ الَّذِی قُلتُ بِهِ وَاحِدٌ. [1]
پدر خجالت می کشم با زبانی که یکتایی پروردگارم را ستوده ام و او را یکتا شمرده ام، بگویم دو، پدر دست تحسین بر سر کودک خود می کشد و چشمان او را می بوسد.
آنگاه از مقام و عظمت پور دلبندش نزد خداوند چنین خبر می داد: پروردگار متعال دو بال به او خواهد داد تا به سان عمویش جعفر بن ابی طالب در بهشت پرواز کند. [2]
پاورقی:
1. فرسان الهیجاء، ج 1، ص 190; مستدرک وسائل الشیعه، ج 3، ص 815.
2. قمر بنی هاشم، ص 19; مولد العباس بن علی(ع)، ص 60.