پس از شهادت امام و جدا کردن سرِ مقدسِ آن حضرت، لشکریان عمربن سعد، لباس ها و اسلحه امام را ربودند.
«پیراهن» امام را «اسحاق بن حیوه حَضْرَمی» برداشت و پوشید؛ که به مرض پیسی (بَرَص، لکه های سفیدی که در بدن به وجود می آید) مبتلا شد و همه موهای بدنش ریخت.
«سراویل» (شلوار، زیرجامه) امام را «اَبْجَربن کَعْب تَمیمی» برداشت؛ که پاهایش خشک شد.
«عمّامه» امام را «اَخْنَس بن مَرْثَد» یا «جابِرِبن یَزید» برداشت و به سر خود بست؛ که دیوانه شد.
«نَعلین» امام را «اَسْوَدبن خالِد» برداشت و «انگشتر» امام را «بَجْدَل بن سَلیم» برداشت؛ که برای ربودن انگشتر امام، انگشت آن حضرت را قطع کرد. «زِره» امام را «عمربن سعد» برداشت و «شمشیر» امام را «جمیع بن خلق» یا «اَسْوَدبن حَنْظَلَه» برداشت.
دشمنان بی دین و خونخوار، بدن آن حضرت را برهنه کردند و هر چه داشت دزدیدند.

www.mfso.ir